ارزیابی پایداری عملکرد درارقام سویا با استفاده از مدل ammi در مناطق معتدله شمالی ایران

به منظورتعیین پایداری عملکرد دانه 19 لاین خالص دیررس سویا، یک آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه منطقه، گرگان، مازندران و مغان به مدت دو سال (92-91) به مورد اجرا در آمد. لاین های جدید مشتق از 13 ترکیب به همراه دو شاهد کتول وساری بودند.کشت به صورت تابستانه و در این بررسی لاین ها از نظر عملکرد دانه و سایر خصوصیات زراعی مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفتند. عملکرد دانه در دو سال دارای تفاوت معنی داری بود و بیشترین عملکرد دانه در سال 91 با میزان 3552 کیلوگرم در هکتار تولید شد. همچنین عملکرد دانه در سه منطقه تفاوت قابل ملاحظه ای نشان داد. بیشترین عملکرد دانه در منطقه مازندران با میزان 3659 کیلوگرم در هکتار به دست آمد، اما در دو منطقه گرگان و مغان اختلاف معنی داری مشاهده نشد و میانگین عملکرد در این دو منطقه 3165 کیلو گرم در هکتار بود.بین لاین های مختلف نیز اختلاف بسیار معنی داری در مناطق مختلف مشاهده شد و بیشترین عملکرد دانه متعلق به لاین شماره 16 حاصل از ترکیب accomac×yagutsa با میزان 3728 و کمترین مربوط به ترکیب hamilton×sahar با میزان 2662 کیلوگرم در هکتار بود. بر اساس تجزیه آماری با استفاده از مدل ammi چهار رقم برتر از نظر عملکرد دانه در هر منطقه مشخص شدند و بر این اساس لاین های برتر برای ارزیابی ناحیه ای بررسی می شوند تا در صورت داشتن برتری در شرایط زارع، در مسیر معرفی ارقام جدید قرار بگیرند.